شهید تورجی زاده

شهید نوشت:

محمد رضا که از جبهه که می اومد و واسه چند روز خونه بود ، ما خیلی از حضورش خوشحال بودیم . 

می دیدم نماز شب می خونه و حال عجیبی داره...

یه جوری شرمنده خداست و زاری میکنه که انگار بزرگترین گناه رو در طول روز انجام داده .

یه روز صبح  ازش پرسیدم :

علت این همه ناله و گریه ها چیست؟کدام گناه کبیره را مرتکب شدی؟کدام معصیت را انجام دادی که اینگونه اشک می ریزی؟

جواب داد: خواهرم،مگر باید گناه کبیره کرد و بعد به درگاه خدا بازگشت.

اینکه انسان به راحتی از نعمتهای پروردگار استفاده می کند و شکر او را به جا نمی آورد بالاترین معصیت است.

انسان وقتی با اشک و ناله به سراغ پروردگار می رود عجز و ناتوانی خود را در محضر حق اثبات می کند. و به خاطر همه خطاهایش از خدا عذر می خواهد.

_{راوی: خواهر محمدرضا تورجی زاده}